Als pijn je leven gaat bepalen, wil je weten waar je aan toe bent

Als pijn je leven gaat bepalen, wil je weten waar je aan toe bent

Ik ben Karin, 59-jaar. Een paar jaar geleden leidde ik een actief leven. Sporten, tuinieren, wandelen: ik stond altijd aan. Natuurlijk had ik wel eens wat pijntjes, maar niets wat me écht tegenhield. Tot het moment dat de klachten bleven en verergerden.

Wat begon met lichte pijn bij bewegen, werd langzaam maar zeker iets dat mijn dagen bepaalt. Wandelen veranderde in slenteren. Afspraken maakte ik alleen nog onder voorbehoud. Zelfs de kleinste uitjes vroegen planning en hersteltijd. Soms moest ik ineens halsoverkop weg, omdat mijn energie plots op was.

Een bezoek aan de huisarts en later een sportarts leverde de diagnose artrose op. Geen verrassing. Maar de reactie wel: “Daar heeft iedereen op jouw leeftijd wel last van.” Is dat zo? Want ik ken die mensen niet. En de pijn die ik voelde, was niet gewoon.

De jaren die volgden probeerde ik van alles: fysiotherapie, chiropractie, rust. Maar het hielp nauwelijks. Mijn wereld werd steeds kleiner. En toen ik uiteindelijk met de huisarts sprak over een heupprothese, kreeg ik vooral te horen dat mijn verwachtingen te hoog waren.

Met de verwijsbrief op zak ging ik naar de orthopeed. Klaar voor een behandelplan. Mijn hoop was dat de foto zou laten zien wat ik allang voelde: het is tijd voor een nieuwe heup. Maar die bevestiging kwam niet. De orthopeed zag geen duidelijke verslechtering en stelde een cortisone injectie voor.

Huh? Die worden toch toegediend bij pees- en slijmbeursontstekingen? Heb ik een ontsteking dan? Verder werkte mijn brein op dat moment even niet. Mijn vraag of ik in aanmerking kon komen voor een nieuwe heup kwam niet eens ter sprake. Toch wel enigszins uit het veld geslagen verliet ik de spreekkamer. Ik had verder helemaal geen vragen gesteld omdat ik was overrompeld. Dan ben ik ook nog zo iemand die zoiets moet laten bezinken voordat ze reageert.

Terug thuis voelde ik paniek. Pijn, frustratie, onzekerheid, het werd me even te veel. Hoeveel ellende hebben de mensen die wel een nieuwe heup krijgen of hebben gekregen moeten doorstaan? Wat mis ik in het verhaal, wat zie ik over het hoofd? Ik ken niemand met kennis van zaken ‘dichtbij’ met wie ik erover kon praten. Na lang piekeren kwam ik niet verder dan mijn zorgverzekeraar meer informatie te vragen. Huilend, met frustratietranen die maar bleven komen, heb ik mijn verhaal gedaan en oh, wat was het fijn dat ik mijn verhaal even kwijt kon en iemand met mij meedacht over mogelijkheden. Deze hartelijke medewerkster attendeerde mij op Hikos, een onafhankelijk medisch adviesbureau, met ook een orthopeed in dienst. Deze stap zou een second opinion naar een ander ziekenhuis of kliniek zeker niet uitsluiten, maar ik zou daar mogelijk uitgebreidere informatie, tips en/of adviezen kunnen krijgen.

De volgende dag belde Marloe mij namens Hikos. Een bijzonder hartelijke vrouw die mij mijn verhaal liet doen en heel duidelijk de gang van zaken heeft uitgelegd. In de tussentijd had ik mijn medisch dossier al gedownload en kon ik haar even later alle stukken toezenden. Een paar dagen later laat Marloe mij weten dat de afspraak is gepland en wanneer de orthopeed telefonisch contact met mij opneemt. Ik heb nog wel even aangegeven dat beeldbellen niet helemaal mijn ding is, de tranen die ongetwijfeld zouden komen, hoeft hij niet te zien toch? Dat hij ze zou horen vond ik al vervelend genoeg. Dus volgde een ‘gewoon’ telefoongesprek.

Het werd een gesprek zoals ik had gehoopt: Rustig, een luisterend oor, duidelijke vragen van zijn kant, duidelijke antwoorden op vragen van mijn kant, informatie en adviezen, waarvan ik een schriftelijk verslag heb ontvangen. Die informatie gaf me houvast. Ik voelde me sterker, beter voorbereid, en ging vol zelfvertrouwen opnieuw in gesprek met mijn eigen orthopeed. Er werd duidelijk waarom voor de injectie gekozen werd en na input van mij werd besloten eerst een MRI te maken voor meer duidelijkheid. Of die uitslag brengt wat ik hoop? Dat weet ik nog niet. Maar wat ik wél weet: ik sta nu steviger in mijn schoenen en snap de keuzes van mijn arts nu beter.

*Karin haar naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij Hikos.